گروهی از جانوران در طول زمستان که همه جا پوشیده از برف است ، به طور کامل در خواب فرو میروند. در این شرایط دسترسی جانوران به غذا و مواد غذایی عملا سخت وغیرممکن میشود. در واقع آنها با به خواب رفتن درحال تطبیق دادن خود با محیط زیست هستند. فعالیت های بدنشان به حداقل ممکن میرسد و ثانیا برای غذا از ذخیره غذایی بدن خود استفاده میکنند.
اگر این جانوران به خواب نروند به علت عدم دسترسی به مواد غذایی مصرفی یا به علت سرمای سخت زمستانی تلف میشوند.
به طور معمول این جانوران در اواسط فروردین یا اوایل اردیبهشت با بدنی که بسیار لاغر ونحیف شده از خواب زمستانی خود برمیخیزند .اما با وجود لاغری بسیار چابک و فعال هستند.